“Er waren wel goedkopere aanbieders, maar daar was het rendement van het systeem minder… Ja dat schiet dan natuurlijk alsnog op de langer termijn niet op!”
“We zijn heel blij dat we dit nu gedaan hebben met die zonnepanelen, maar meer hoeft nu niet. Overal komt een einde aan, maar we zijn wel dik tevreden met alles!”
Toen ze beiden negen jaar oud waren leerden Carl en Wil elkaar kennen. “We waren buren op de camping, maar Carl woonde in Rotterdam en ik in Den Bosch. Ik had toen ook helemaal nog geen interesse ofzo.” Vertelt Wil. Carl vult haar aan in het verhaal: “Mijn familie stond er altijd zes tot zeven weken en Wil was er dan vier weken. Mijn broer heeft het zomerhuisje nu nog. We zijn er samen nog vaak terug geweest.”
De vonk sloeg pas later over tussen Carl en Wil. “Toen ik moest gaan werken in ‘74..” vervolgt Wil haar verhaal. “Het was toen der tijd flink crisis en daardoor was er veel werkloosheid in Brabant. Ik kon daar geen baan vinden, dus ben ik naar Rotterdam verhuisd. Daar pas werd het menens tussen ons!”
Carl was samen met zijn vader begonnen met een eigen doe-het-zelf zaak. “Ik was daar op een gegeven moment helemaal klaar mee! Je werd op beurzen gewoon niet voor ‘vol’ aangezien.” Wil was het destijds ook niet helemaal eens met de richting van het bedrijf. “Ik had geen zin om tussen de schroeven en spijkers te blijven zitten. Dus toen heb ik mijn drogist vakdiploma gehaald en toen heb ik in de doe-het-zelf zaak een hoekje hiervoor gecreëerd.”
Ook dit leek voor Carl de oplossing. “We zijn toen omgeschoold en verhuist naar Eefde. Hier zijn we toen onze drogisterij begonnen die we 27 jaar hebben gehad. Opeens kwam er iemand binnenlopen die ons pand heel mooi vond. We waren toen 61 jaar en we waren zelf al aan het onderzoeken welke mogelijkheden er waren. Dus toen gingen we onderhandelen en hebben we het pand verkocht.
Ik ben er nu ook wel klaar mee.” Wil beaamt het verhaal van haar man: “Het was fijn werken en super gezellig, maar het bracht ook veel zorgen met zich mee. We waren zes dagen per week aan het werk van 8:30 tot 18:00. In de laatste drie jaar hadden we onszelf één keer een week vakantie gegund. We waren al een beetje onze reserves aan het opeten.
“Wij vervelen ons niet, geen van beiden.” zegt Wil enthousiast. “Nee hoor!” bevestigd Carl. “Fietsen, fotograferen, wandelen… en ik heb ook nog een trein. Dat is wel echt passie. Die heb ik veertig jaar gewoon in een kist gehad. Ik heb toen altijd gezegd: als ik met pensioen ga, dan ga ik hem bouwen! Zo geschiedde. Hij is nog niet klaar hoor, maar dat gebeurt ook nooit. Als ie klaar is dan moet je hem weer afbreken.”
Daarnaast zijn Carl en Wil twee jaar geleden verhuisd naar hun huidige woning. “Op een gegeven moment kregen we een kleindochter. Onze dochter en schoonzoon woonden al hier in het dorp, dus toen gingen wij dat ook gewoon regelen. We hadden dit huis ook al via plaatjes bekeken, maar toen we met de makelaar binnen gingen kijken dacht ik direct: Oké, dit is mijn huis!” Geeft Carl overtuigend aan. “Onze dochter en schoonzoon lieten toen net zonnepanelen plaatsen. Zij hadden heel veel berekeningen gemaakt. Daarna zijn wij ook aan het rekenen gegaan. Ik heb toen negen offertes opgevraagd. De eerste offerte had ik bij jullie aangevraagd. Ik kreeg toen 2-3 uur daarna een telefoontje van Benny van Zonduurzaam. Hij had mij toen alles perfect uitgelegd en we bleven nog lang daarna in gesprek. Ik heb hem zeker wel een uur aan de lijn gehad!”
Carl en Wil waren erg huiverig bij de keus in installateurs. “Bij onze dochter was de communicatie erg slecht met het bedrijf. We wilden hen uitleggen dat we het anders wilden hebben, maar dat lukte niet waardoor ze het voor gezien hielden. Toen moest er iemand anders komen om het af te maken. Veiligheid deden ze trouwens ook niet aan.” Vertelt Carl geërgerd. Wil vult hem nog aan: “Ik heb ook gezien dat ze een zonnepaneel zo van boven naar beneden lieten vallen. Die hebben ze toen gewoon weer op het dak gezet! Dat bedrijf deden we dus sowieso niet.”
“Toen de monteurs hier kwamen deden we eerst een bak koffie. Ik zei toen: Joh, moet je eens luisteren. “Hoe gaan jullie het doen?” Ik was daar gewoon heel benieuwd naar. Zegt hij: “we gaan eerst even een veiligheidshek plaatsen. ”Nou dat vond ik dus echt heel fijn om te horen.” zegt Carl terwijl hij knikt. Ook Wil was erg onder de indruk van de installateurs. “Onvoorstelbaar! Die jongen had een heel tenger lijfje, maar sleepte zo die zware dingen omhoog. Wat een power! We hebben ze daarna ook wel vis gegeven.”
“Er zat nog best wat verschil in de berekeningen van de offertes die we toegestuurd kregen. Qua investering, kwaliteit en rendement. Je kon wel goedkoper investeren, maar dan was ook het rendement minder… Ja dat schiet dan natuurlijk alsnog op de langer termijn niet op!” Benadrukt Wil.
“Ze mogen mij altijd bellen als iemand referenties wil!” Begint Carl daarna vol overtuiging te vertellen. “Dit is gewoon geld verdienen, althans; niet uitgeven. Ik zou anderen willen aanraden om het gewoon te doen. Ook al ben je wat ouder, het is alsnog heel interessant. Want je kan ze ook mee verkopen als dat nodig is. Dat weegt natuurlijk ook mee.”
Doe de gratis dakscan en ontvang:
Ma t/m vrij 08:30 – 17:00
